แสตมป์สีแดงแบบดั้งเดิมที่ทุกคนคุ้นเคยจะได้รับการผลิตตรายางขึ้นมาในรูปของการพิมพ์แบบวัลคาไนเซชั่น เป็นครั้งแรกในปีพ. ศ. 2433 โดย Charles Schultze ในนิวออร์ลีนส์สหรัฐอเมริกา การวัลคาไนซ์เป็นวิธีหนึ่งที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการทำแสตมป์สำหรับแสตมป์ที่ผลิตได้เป็นจำนวนมาก แสตมป์แต่ละชุดผลิตโดยใช้แม่พิมพ์ วิธีการผลิตนี้มีความเหมาะสมกับการผลิตแสตมป์ที่ใช้แม่แบบเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีก การทำแสตมป์ที่ทำขึ้นเองด้วยการกดพิมพ์ลายย้ายต้องใช้แม่พิมพ์แบบ “ครั้งเดียว” เท่านั้นที่จะผลักดันต้นทุนการผลิตให้สูงขึ้น
การทำแม่พิมพ์ก่อนที่แม่พิมพ์จะทำคุณต้องมีแผ่นแม่พิมพ์ที่ผลิตจากโลหะหรือพอลิเมอร์แผ่นต้นแบบมีส่วนช่วยในการปั้นสิ่งที่จำเป็นเพื่อเพิ่มความประทับใจในแม่พิมพ์ การมีแผ่นแม่พิมพ์ที่ทำขึ้นทุกครั้งที่ใช้แม่พิมพ์เป็นสิ่งที่ช่วยเพิ่มต้นทุนในการผลิตแสตมป์วัลคาไน การกดแผ่นต้นแบบลงในบอร์ด Matrix จะทำให้แม่พิมพ์สามารถรับยางได้ ความร้อนและความดันถูกนำไปใช้กับแผ่นต้นแบบและแผ่นเมทริกซ์ภายในตัวกดอัดฉาก เมทริกซ์ทำตามรูปร่างของแผ่นรองรับที่ได้จากแผ่นต้นแบบแล้วทำให้เย็นลงเมื่อเย็น
การทำตรายาง – การสร้างแสตมป์เป็นขั้นตอนง่ายๆเมื่อแม่พิมพ์เสร็จสิ้น เหงือกประทับตรายางดิบจะอยู่ด้านบนของแม่พิมพ์และจากนั้นวางไว้ภายในปั๊มแสตมป์ ความดันไฮโดรลิควางลงบนยางและแม่พิมพ์จากภายในปั๊มแสตมป์ทำให้ยางหลอมลงในบริเวณของแม่พิมพ์ที่มีรูปภาพและข้อความการบ่มและการแข็งตัวใช้เวลาประมาณ 10 นาที เมื่อหายแล้วแผ่นยางจะถูกดึงออกจากแม่พิมพ์และตัดลงในแสตมป์แต่ละตัวเพื่อติดตั้งไว้